Bosbrand en koeienpoep.

Ik heb nog nooit zo'n lekkere douche gehad als vandaag! Toen we terugkwamen van het weeshuis beneden de berg waren zo vies dat we allemaal direct onder de douche zijn gesprongen, waar we vervolgens erg schoon en tevreden onderuit kwamen.
Gisterochtend waren we van plan om rond 8 uur te vertrekken, maar dat werd hem niet helemaal. Kim moest nog uit het ziekenhuisje ontslagen worden en dat nam nogal wat tijd in beslag. Uiteindelijk vertrokken we om half 11 richting weeshuis Bethania. Het was heel erg warm in het lage landgebied, ik denk dat we rond de 38 graden zaten. De omgeving was ronduit prachtig. Overal om het weeshuis lagen bergen en het was echt midden in de natuur. De kinderen hebben ons een paar keer enthousiast meegesleur om pauwen te bekijken die dan 'dansten' een kilometer verderop. Eenmaal aangekomen gingen we vrijwel gelijk lunchen, het was een uur of twee. We hebben daarna de hel middag spellen met de kinderen gedaan en foto's met ze gemaakt. Ook deze kids vonden het machtig om foto's te maken, al snel stonden al onze geheugenkaartjes vol met foto's van hun schriftjes en bomen die in hun buurt stonden. Helaas kwam hun verzorger haastig naar ons toe om uit te leggen dat de jongens heel goed wisten hoe ze de camera's uit ekaar konden halen, dus daarna mochten we de camera's eigenlijk niet meer uit het oog verliezen. Er liepen trouwens 4 schattige honden rond. Toen ik ze zag hoorde ik de dokter in mijn hoofd zeggen: "Aai geen honden of apen in India!" Maar ik dacht: "Nou, ze lijken gezond, dragen een halsband en ze zijn gewoon van het weeshuis. Ik zie geen teken of schurft!" Dus sorry papa, maar ik kon het niet laten. Ik heb mijn handen goed gewassen en ik ben niet gebeten! 's Avond koelde het gelukkig wat af, al bleef het behoorlijk warm. We waren net klaar met eten toen de kinderen ons mee naar buiten sleurden en vol enthousiasme naar iets verderop wezen. Het was een bosbrand en de kinderen stuiterden bijna van geluk, terwijl Imke en ik elkaar lichtelijk bezorgd aankeken. Gelukkig verzekerde de verzorger ons ervan dat het vuur ons niet kon bereiken en zo gingen we met alsnog met een gerust hart naar bed. We hadden verwacht op de grond te moeten slapen en daar zagen we allemaal wel tegen op. De hitte was erg vermoeiend en eigenlijk hadden we best behoefte aan een goede nachtrust. Dit is wel een beetje krom, want er zijn veel mensen die altijd zo leven. Maar toen we onze slaapzaal zagen waren we erg opgelucht. Er lagen een aantal dunne matrasjes en een aantal tuinstoel kussens op de grond. Aan het plafond hingen ventilatoren, wat echt heerlijk was. Er was ons verteld dat de stroom altijd uitviel tussen 9 en 10 uur, dus om 9 uur lagen we allemaal in bed, klaar voor een benauwd uurtje. We zijn blijven kletsen tot 10 uur en daarna zijn we een voor een in slaap gevallen. We hadden ons zorgvuldig ingesmeerd met mug-afwerend spul, dus als het goed is heeft niemand malaria opgelopen! De volgende ochtend moesten we vroeg op om te werken. Normaal zou ik vroeg opstaan vervelend gevonden hebben, maar werken is ongelooflijk zwaar na een uur of 10 door de hitte. We hebben bezems gemaakt van palmboom-bladeren, de grond geveegd met die bezems, bomen bemest met koeienpoep, onze handen heel goed gewassen en mango's geplukt. Toen waren we redelijk moe maar we hadden wel een voldaan gevoel. Helaas moesten we alweer naar huis toe om 10 uur. We liepen een beetje uit en uiteindelijk gingen we om 11 uur. We waren daarom te laat voor de schoollunch dus mochten we pizza bestellen!! We zijn gelijk naar de dorms gegaan om te douchen en te eten en even te ontspannen. We hadden wel om 3 uur afgesproken want we moesten nog dekens kopen voor de weeskinderen die bij de school in de buurt wonen. Samen met een van de Indische exchange studenten zijn we Kodai ingegaan en hebben bij een kraampje 55 dikke dekens gekocht. De verkoopster leek erg blij met ons, ook al duurde het even voor ze alle 55 dekens bij elkaar had. Ze regelde zelfs dat twee mannen de dekens op een scootertje naar school brachten. Het was namelijk heel lastig geworden de dekens met de hand te sjouwen, het waren er zo veel! Een aantal van ons (waaronder ik) hebben daar ook nog sjaal gekocht. De verkoopster had echt prachtige Indische sjalen! Ik weet nu al niet meer hoe ik alles ooit weer mee naar huis ga krijgen, die koffer past zo niet meer dicht! We hebben de dekens naar de dorms gebracht en zijn toen rustig gaan eten. Na het eten moesten we zoals gewoonlijk weer vrij snel terug naar de dorms, we mochten niet rondhangen buiten. :(

Morgen gaan we weer Kodai in, we moeten nog 60 dekens hebben! We willen ook nog fotolijstjes kopen en, als het even kan, meer speelgoed. 's Avonds is er een feest en daar hebben we ook veel zin in! Het wordt natuurlijk op school gehouden, maar er is best een mooie zaal en de muziek is goed, dus dat kan best een leuk partijtje worden!
En overmorgen gaan we speelgoed en dekens uitdelen op en weeshuis. Er zijn hier in de buurt twee weeshuizen, Tribal orphanage en Seamus orphanage. (een Christelijk weeshuis) En overmorgen gaan we naar het Seamus weeshuis. Hier zijn we nog nooit eerder geweest en dit is ook de enige keer dat we erheen kunnen. We gaan ook nog langs bij het plaatselijke ziekenhuis, hier willen we graag wat geld aan doneren.

Het is niet te geloven hoe snel alles gaat, we zijn al op de helft! Het voelt alsof we er nog maar 1 weekje zijn....

Indische groetjes
-Hedwig-