Junglebook

"Nog een klein stukje, blijven klimmen, niet omkeren, teruggaan is geen optie, kom op, je kan het, je bent er bijna! Oke, even op adem komen, maar dan moet je weer verder, anders kom je te ver achter!" Door deze woorden voortdurend te herhalen in mijn hoofd heb ik de hike die we op kamp gemaakt hebben overleefd.
We kwamen na een busreis van 2 uur aan op een prachtig open plekje, grenzend aan een groot meer. Het was midden in een groot bos, en de bussen konden er niet zo makkelijk komen. Daarom moesten we de laatste kilometers lopen. We hebben toen een tent gekozen waar met z'n zevenen inkonden. (Een van de meiden wilde zich graag mengen met de Indiers.) We hebben toen wat warmere kleren aangetrokken en na het avondeten was er een groot kampvuur! Dat was erg gezellig, we hebben die avond met de hele groep, inclusief een boel mensen die we niet kenden, gezongen. Rond een uur of 10 moesten we helaas al naar bed, en het was inmiddeld behoorlijk koud geworden. We waren van tevoren gewaarschuwd, maar ik dacht: "ach. het is India, hoe koud kan het hier nou worden?" Daar zat ik toch behoorlijk fout, want het was toch behoorlijk fris. We hadden een hoop lagen aangetrokken, legging, broek, shirt, trui, maar veel heeft het niet geholpen. Iets anders wat he moeilijk maakte om in slaap te vallen was de slaapplek. We hadden verwacht dat er iets van een luchtbedje zou liggen, maar in de tent lagen strandmatjes. Dit lag erg hard, maar er zijn zoveel mensen die dat nog niet eens hebben, dus medelijden verdien ik niet echt. De dag erna moesten we op tijd op voor de HIKE! Het klinkt misschien wat overdreven, maar ik vond de hike zo zwaar! Ik wist dat mijn conditie niet al te best was, maar ik had toch wel iets meer van mezelf verwacht. Ik was niet de enige die wat moeite had met bergbeklimmen, hoor. Maar het was wel opvallend dat de anderen vaak op mij moesten wachten. Gelukkig kreeg ik veel mentale steun van de meiden! Het eerste deel van de hike bestond uit twee loeizware en steile beklimmingen. Toen we dat gehad hadden werd het gelukkig minder zwaar, en kon ik meer om me heen kijken. Het landschap was echt prachtig, bergen, valleien en soms een riviertje. Wat vooral bijzonder was, zoals Fransje al snel opmerkte, was dat het landschap zo verschillend kon zijn. Het ene moment liep je in een dennenbos, het volgende moment was er overal mos. Na 6 uur kwamen we weer aan in het kamp, moe, maar trots op onszelf. We vonden het zonde om de rest van de dag te vespillen aan niksen, dus toen hebben we nog kampactiviteiten gedaan. Er hing een kabelbaantje waar je vanaf kon glijden, en je kon oefenen met pijl en boog schieten. Dat laatste is trouwens echt gaaf, dat wil ik wel vaker doen! Na een potje kaarten gingen we spelletjes spelen met de Indiers. Eerst deden we een nederland spel, het standjesspel. Hierbij moet je als koppel zo snel als je kan een bepaalde pose aannemen, zoals schilpad, hamburger, of koala. Als je de laatste bent, ben je samen af. Daarna deden we een Indisch spel, Kabaddi. Dit spel was vrij ingewikkeld, maar het komt erop neer dat je met het ene team, mensen van het andere team tegen de grond moest gooien. Het spel was vrij ruig, maar gelukkig waren ze met meiden iets minder hardhandig. Hierna was het tijd om te eten. Er waren koks, borden en bestek van school mee. Je moest gewoon je eigen spullen afwassen na het eten, en weer terug op de stapel leggen. Na het eten was er weer een kampvuur, dat net als de vorige avond, erg gezellig was. Die nacht hebben we al beter geslapen, we waren nu meer gewend aan het harde en koude bedje. 's Ochtends was het tijd om op te ruimen, en de tent die het meeste lawaai gemaakt had 's nachts, moest de wc's doen. En wie waren de gelukkigen?? Maar tot onze blijdschap besloot de waterpomp toen dat hij er geen zin meer in had, en toen was er helaas helaas geen water om de wc's mee schoon te maken! We hoefden alleen tissues van de grond op te rapen, wat trouwens ook niet zo'n prettig werkje was. Daarna waren we er helemaal klaar voor om nog een ochtend plezier te hebben voor we weer terug naar school moesten, dat ging echter niet door. Er werden 2 mobiels en een horloge vermist, en nou moest iedereen zijn tas laten doorzoeken. In de tassen is gelukkig niets bijzonders gevonden, het enige wat wel gevonden werd is een mobiel. Maar die zat in de tas van de eigenaar. Toen dit opgeklaard was, hebben we nog een beetje van het zonnetje genoten en wat gevoetbald. Helaas was het vervolgens al tijd om naar school terug te gaan.
Ik vond het kamp erg leuk, ondanks de lastige nachten. Ik denk eigenlijk dat het juist wel goed is om eens zo te slapen, zo krijg je meer respect voor je normale leefsituatie!

Indische groetjes
-Hedwig-