journey, maar dan anders....

Oke, kleine verandering. De blogs hoeven toch niet in het engels, dus hier is de blog van vandaag nog een keer, maar dan in het nederlands. Vanaf nu schrijf ik gewoon lekker in het Nederlands, :D.


Op 20 juli, 16.30 uur vertrok ons vliegtuig naar Dubai vanaf de luchthaven in Dusseldorf. Het was een geweldig vliegtuig, elke stoel had een klein videoscherm waarop je spelletjes kon spelen, films en series kon kijken en het was mogelijk om te zien waar het vliegtuig was op elk moment. Er waren camera's buiten het vliegtuig, zodat je de omgeving kon zien. Na 6 uur kwamen we aan op het vliegveld van Dubai, het zag er erg groot en professioneel uit. Na even wachten moesten we het volgende vliegtuig nemen naar Chennai, India. Dit vliegtuig was ook luxe en comfertabel. Het vliegveld van Chennai was verrassend! De regels werden strenger, een kilo te veel betekende het betalen van extra geld, je paspoort werd meerdere keren gecontroleerd en ons visum werd opeens heel belangrijk. Een van de zeven meisjes die meegaat had veel bagage bij haar, 27 kilo, terwijl slechts 20 kilo toegestaan was. Ze moest 1400 roepies betalen, dus we waren allemaal in shock omdat dat bedrag zo enorm leek voor ons. Toen we beseften dat dit eigenlijk maar ongeveer 20 euro was herstelden we vrij snel. We vlogen daarna naar Madurai, met een schattig, klein vliegtuig, en na een uurtje kwamen we daar aan. We werden opgehaald door een jonge man van de Kodai International School (KIS) en gingen met de bus naar onze eindbestemming. Tijdens de busreis zagen we apen, paarden, koeien en prachtige landschappen. Toen we aankwamen op school, brachten onze uitwisselingspartners ons naar onze slaapzalen. 'S Avonds was er een feest, de Indiers noemden het: the canteen. Het was een leuk feest, maar omdat ik zo moe was danste ik zo'n beetje als een zombie. We sliepen uit de volgende(deze)ochtend en gingen naar de stad Kodai om rond te kijken. Het was heel anders dan Nederland, erg druk en chaotisch. We bekeken winkels en de markt. Er waren heel wat echt mooie handgemaakte sieraden. Ik vond ze zo leuk, ik heb al oorbellen gekocht. Er waren ook veel bedelaars. Een oude vrouw kwam naar ons toe om om geld te vragen. Ze zag er moe en verdrietig uit, en ik had zo'n medelijden met haar, ik moest bijna huilen. Maar onze leraren hadden tegen ons gezegd dat we geen geld moesten geven aan bedelaars omdat ze erg agressief kunnen worden. Na ongeveer een half uur, werden we gevolgd door een grote groep Indiase jongens. Ze bleven staren en lachen naar ons, zodat onze uitwisseling partners besloten dat het te gevaarlijk was voor ons om buiten schoolgebied te zijn op zo'n drukke dag. We gingen terug naar de school voor onze veiligheid. Vanavond gaan we wel iets eten buiten de school. Tot nu toe is iedereen op school erg vriendelijk tegen ons, en we voelen ons hier echt welkom. Op dit moment denk ik dat India heel anders is dan Nederland, heel verrassend, maar echt geweldig!